Άνθρωποι που δεν έχουν νιώσει ποτέ πραγματική αγάπη, μπορούν να μπερδευτούν και να θεωρήσουν αγάπη πράγματα που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ αυτήν.

Δεν νομίζω πως στα χρόνια που έχω ζήσει ανάμεσα σε ανθρώπους μπορώ να δώσω μια πειστική απάντηση για το τι είναι η αγάπη, όμως, γνωρίζω πλέον τι δεν είναι.

Αγάπη δεν είναι η στέρηση ελευθερίας, η εμμονική ζήλια, τα υποτιμητικά σχόλια, το ψέμα, οι χειριστικές συμπεριφορές, το ξύλο, οι προσβολές, η εγκατάλειψη, η απιστία, το συμφέρον, το εφήμερο, το στενόμυαλο, το αποκούμπι, η εκμετάλλευση, το μίσος, η αδιαφορία, η εχθρότητα και «το τέλος» (σταματώ να νοιάζομαι για σένα εφόσον δεν είμαστε πια μαζί).

Αν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω κάπως την αγάπη θα την έλεγα «αιώνια». Δεν είναι κάτι που σταματά να υπάρχει. Αν σταματήσει μάλλον δεν ήταν αγάπη, ήταν απλά ένα μπερδεμένο συναίσθημα που μας ξεγέλασε για λίγο. «Πως σταματάς να νοιάζεσαι για κάποιον που αγαπάς;»

Σίγουρα στην εποχή του εφήμερου, δεν μπορούμε να μιλάμε για αιώνια συναισθήματα, το λίγο κυριαρχεί στον κόσμο και οι άνθρωποι πιστέψτε με, είναι ευχαριστημένοι με πολύ λίγα, με ψίχουλα, σχεδόν με το τίποτα.