Η λεπτή γραμμή που χωρίζει την αυτοεκτίμηση απ’ την αλαζονεία, λέγεται αντίληψη.

Ας κάνουμε μια απόπειρα πρώτα απ’ όλα να δούμε τι είναι τι; Αυτοεκτίμηση στην ψυχολογία θεωρείται η εκτίμηση που έχει κάποιος για τον εαυτό του. Η αλαζονεία απ’ την άλλη έχει την εξής ετυμολογία: Αλαζόνας είναι ο άνθρωπος που υπερεκτιμά τα πλεονεκτήματά του και υποτιμά τις ελλείψεις του.

Χωρίς να είμαστε επιστήμονες, μόνο και μόνο απ’ την ανάγνωση των ετυμολογιών, καταλαβαίνουμε πως αυτές οι δύο έννοιες, οριακά αγγίζονται. Βέβαια, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι κι αυτά, έχουν τα άκρα τους. Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τον εαυτό τους ανάξιο για μια καλή ζωή και είναι ευτυχισμένοι μασώντας σκουπίδια, αλλά κι αυτοί που δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα γιατί θεωρούν τόσο ξεχωριστό τον εαυτό τους, που δεν βρίσκουν κάτι αντάξιο για να τους γεμίσει.

Η αντίληψη ,λοιπόν, έρχεται κάπου εδώ για να ισορροπήσει τα πράγματα. Τι σημαίνει όμως αντίληψη; Και πως μπορεί ν’ αποκτηθεί; Η ετυμολογία της αντίληψης είναι η εξής: Αντιλαμβάνομαι κάτι. Το καταλαβαίνω με τη λογική ή τις αισθήσεις.

Εδώ είναι το δυσκολότερο μέρος του παζλ. Οι αντιλήψεις του καθενός είναι τόσο διαφορετικές που δύσκολα συνεννοείσαι σε απλά πράγματα, πόσο μάλλον σε βαθύτερα, όπως η αυτοεκτίμηση και η αλαζονεία.

Οι παρέες μας, οι γονείς μας, η δουλειά μας, τα χόμπι μας, τα ερεθίσματά μας, τα βιβλία που έχουμε επιλέξει να διαβάσουμε, οι κινηματογραφικές ταινίες, ακόμα και τα social media, μας έχουν διαμορφώσει σε κάτι, σε μια οντότητα που θεωρούμε ότι είμαστε. Το ζήτημα είναι, ότι χρειάζεται τεράστια προσωπική δουλειά για να μάθουμε αν τελικά είμαστε στην πραγματικότητα κάτι από αυτά που νομίζουμε ή τα έχουμε φανταστεί – διαστρεβλώσει στο μυαλό μας

Η προσωπική δουλειά είναι υποχρεωτική για να μπορέσουμε να ζήσουμε μια ζωή χαρούμενη, ήρεμη κι απαλλαγμένη από περιττά κακόβουλα συναισθήματα.

Υπάρχουν τρεις χαρακτήρες: αυτός που δείχνουμε, αυτός που έχουμε κι αυτός που νομίζουμε ότι έχουμε.

Alphonse Karr, 1808-1890, Γάλλος συγγραφέας